سلام به همه دوستان بی دل و با دل
از معصوم نقل است که یکی از نشانه های ایمان پاس داشتن رفاقت های قدیمی است
چقدر به رفاقت هامون پایبندیم ؟
رفاقمون را برا چی میخواهیم ؟
اصلا ملاک رفاقت و دوستی ما چیه؟
قربون بند کیفشیم ، تا پول داره رفیقشیم ؟
می خواهیم برامون کاری انجام بده ؟
چرا تا کاری داریم به دوستان سر میزنیم ؟
چرا هر از گاهی بی هیچ بهانه و درخواست فقط حال دوستان را نمیپرسیم ؟
چرا دوست ها را براحتی از دست میدهیم؟
راستی مگر نه اینکه گل بی عیب خداست.
مگر نه اینکه ما هم عیب داریم ؟
چرا در رفع عیب دوست نکوشیم ؟
چرا جزو با معرفت های عالم نباشیم؟

                              ******************************
        صدایت ، آن کلامت ، مهر و ماهت
                                                      نشسته بـــــر دلــــــم شـــوق نگاهت
        صفایت ، آن وفایت ، روی مــــاهت
                                                       کشیـــده بر ســـرم  آن  دست پــاکت
        اگر گـــــــاهی ز تـــــو مهجور مانم 
                                                       شکسته پشت مــــن محــــــروم مانم
         سلام ات ، آن دعـایت ، عشق پاکت
                                                        رسیده بــــر دلـــــم ، جـــــانم فدایت
         ز هجر هرگــــز مگو بـــا آن بمیرم
                                                         ز وصـــل روی تـــــو بنگــر امیرم
         الا ای آشنــــــــای قــــلب و سینــــه  
                                                        تـو هستی نــــورقلب و نـــور دیــده
         دلـــــم افسون شد و گــــــردیده بیدل
                                                       که مـهرت را خـــــدا داده به این دل
                                                                      بیدل (علی) - 1/5/87